آنی غذا: خراسان رضوی نتایج مطالعات نشان می دهد که کارهای منزل با حافظه قوی تر، دامنه توجه و قدرت پای بهتر و در نتیجه محافظت بیشتر در مقابل سقوط در افراد مسن مرتبط می باشد. این یافته ها مستقل از سایر کارهای فیزیکی منظم تفریحی، محل کار و رفت وآمدهای فعالانه بودند.
به گزارش مدیکال اکسپرس، فعالیت بدنی منظم برای حفظ سلامت جسمی و روانی مطلوب مفیدست و در بین افراد مسن، خطر مبتلاشدن به بیماریهای طولانی مدت، زمین خوردن، بی حرکتی، وابستگی و مرگ را می کاهد.
با این وجود، داده های پایش جهانی نشان میدهد که در سال ۲۰۱۶ فعالیت بدنی بسیار پایین تر از سطح سفارش شده هفتگی بود و در یک دهه کمی کاهش داشت بطوریکه مردم کشورهای پردرآمد بیش از دو برابر بیشتر از کشورهای کم درآمد معتاد به تلویزیون (کم تحرک) هستند.
باتوجه به اینکه کارهای خانه شامل فعالیت بدنی و شاخصی از توانایی زندگی مستقل است پژوهشگران بررسی کردند که آیا انجام کارهای خانه ممکنست به پیری سالم و افزایش ظرفیت جسمی و ذهنی در بین سالمندان در یک کشور ثروتمند کمک نماید یا خیر.
۴۸۹ بزرگسال که بطور تصادفی انتخاب شدند بین ۲۱ تا ۹۰ سال با کمتر از ۵ بیماری زمینه ای و بدون مشکل شناختی بودند. همه بطور مستقل در یک شهر مسکونی بزرگ در سنگاپور زندگی می کردند و می توانستند کارهای معمول روزانه را انجام دهند.
شرکت کنندگان به دو گروه سنی تقسیم شدند که گروه اول افراد ۲۱-۶۴ ساله (۲۴۹ نفر با میانگین سنی ۴۴) بعنوان گروه «جوان تر» و گروه دوم افراد ۶۵ تا ۹۰ ساله (۲۴۰ نفر با میانگین سنی ۷۵ سال) بعنوان گروه «پیرتر» طبقه بندی شدند.
سرعت پیاده روی (راه رفتن) و سرعت نشستن و ایستادن از روی صندلی (نشان دهنده قدرت پا و خطر افتادن) برای ارزیابی توانایی فیزیکی و تست های تایید شده برای ارزیابی چابکی ذهنی (حافظه کوتاه و تاخیری، توانایی دیداری-فضایی، زبان و دامنه توجه) و عوامل فیزیولوژیکی در رابطه با زمین خوردن استفاده شد.
از شرکت کنندگان در مورد شدت و فراوانی کارهای خانه که بطور منظم انجام می دادند همین طور تعداد دیگری از کارهای بدنی که در آن شرکت می کردند سؤال شد.
کارهای سبک خانه شامل شستن، گردگیری، مرتب کردن رختخواب، آویزان کردن لباس های شسته در بیرون، اتو کردن، مرتب کردن و آشپزی بود و کارهای سنگین خانه تمیز کردن پنجره، تعویض تخت، جاروبرقی، شستن زمین و کارهایی مانند رنگ آمیزی یا تزیین تعریف شد.

شدت کار خانه بر حسب شاخص سوخت وساز (METs) اندازه گیری شد که حدود معادل مقدار انرژی (کالری) مصرفی در هر دقیقه فعالیت بدنی هستند. به کارهای سبک خانه MET ۲.۵ اختصاص داده شد. به کارهای سنگین خانه ۴ MET اختصاص داده شد.
لازم به ذکر است که میزان انرژی که یک فرد در حالت نشسته و بدون فعالیت مصرف می کند را یک MET برآورد می کنند و مابقی فعالیت افراد را بر طبق آن می سنجند. فعالیت ها به سه گروه عمده تقسیم می شوند؛ خفیف که فرد کمتر از ۳ MET فعالیت می کند، متوسط که فرد بین ۶ تا ۳ MET فعالیت می کند و شدید که فرد بالای ۶ MET فعالیت می کند.
تنها حدود یک سوم (۳۶ درصد؛ ۹۰ نفر) از افراد در گروه جوان تر و تنها حدود نیمی (۴۸ درصد؛ ۱۱۶ نفر) از افراد در گروه سنی بالاتر سهمیه فعالیت بدنی سفارش شده را فقط از فعالیت بدنی تفریحی دریافت نمودند.
اما نزدیک به دو سوم افراد (۶۱ درصد، ۱۵۲ فرد جوان، و ۶۶ درصد، ۱۵۹ فرد مسن تر) این هدف را بطور انحصاری بوسیله کارهای خانه به دست آوردند.
بعد از تطبیق با سایر انواع فعالیت بدنی منظم نتایج نشان داد که کارهای خانه با توانایی های ذهنی دقیق تر و ظرفیت فیزیکی بهتر فقط در گروه سنی بالاتر مرتبط می باشد.
نمرات شناختی در افرادی که حجم بالایی از کارهای سبک یا سنگین خانه را انجام می دادند در مقایسه با گروههای کم حجم به ترتیب ۸ و ۵ درصد بیشتر بود و شدت کار خانه با حوزه های شناختی خاصی همراه بود. بطور خاص، کارهای سنگین خانه با ۱۴ درصد نمره توجه بیشتر همراه بود، در صورتیکه کارهای سبک خانه به ترتیب با ۱۲ درصد و ۸ درصد نمرات حافظه کوتاه مدت و تاخیری بالاتر همراه بود.
بطور مشابه، نمرات ثبت شده زمان نشستن، ایستادن، تعادل و هماهنگی به ترتیب ۸ و ۲۳ درصد در گروه با حجم بالای کارهای خانه نسبت به گروه کم حجم کارهای خانه سریع تر بود.
پژوهشگران تصریح کردند: میزان تحصیلات افرادی که در گروه سنی جوان تر بودند بطور متوسط از همتایان مسن تر خود پنج سال بیشتر بود و از آنجا که سطح تحصیلات بطور مثبت با چابکی ذهنی پایه و کاهش شناختی آهسته تر مرتبط می باشد احیانا تفاوت های مشاهده شده در تاثیر کارهای خانه را بین دو گروه سنی توضیح دهد.
آنان اخطار می دهند که این یک تحقیق مشاهده ای است بنا بر این نمی تواند علت را مشخص نماید و اضافه می کنند که این تحقیق بر گزارش شخصی سطوح فعالیت بدنی، حجم و شدت کارهای خانه تکیه کرده است.
پژوهشگران به تحقیقات قبلی اشاره می کنند که نشان دهنده ارتباط بین ورزش هوازی و بهبود عملکرد شناختی است و پیشنهاد می کنند چابکی ذهنی واضح تر در رابطه با کارهای خانه ممکنست بوسیله مکانیسم های مشابه رخ دهد.
آنان نتیجه گرفتند: در مجموع این نتایج نشان میدهد که عملکردهای شناختی، فیزیکی و حسی-حرکتی بالاتر مربوط به کارهای سنگین خانه داری ممکنست بطور قابل قبولی با خطر سقوط فیزیولوژیکی پایین تر در بین سالمندان ساکن جامعه ارتباط داشته باشد.
آنان افزودند: تلفیق فعالیت بدنی در سبک زندگی روزانه بوسیله وظایف خانگی (یعنی کارهای خانه) پتانسیل دستیابی به فعالیت بدنی بالاتر را دارد که بطور مثبت با سلامت عملکردی، خصوصاً در بین افراد مسن ساکن در جامعه مرتبط می باشد.
یافته های این تحقیق در مجله دسترسی آزاد BMJ Open انتشار یافته است.

منبع: آنی غذا