آنی غذا: محققان دانشگاه صنعتی امیركبیر در مطالعات اخیر خود مدلی را برای بهبود عملكرد ایمپلنت های دندانی عرضه كردند.
به گزارش آنی غذا به نقل از ایسنا، مریم گرامی زاده، مجری طرح «مطالعه معیارهای طراحی ایمپلنت دندانی با استفاده از مدل سازی اجزای محدود، روش بهینه سازی و تكنیك های آزمایشگاهی» و« بهبود عملكرد ایمپلنت دندانی و یافتن یك مدل بهینه و ایده آل برای آن جهت عملكرد بهتر و احتمال شكست كمتر»، اظهار نمود: با عنایت به سهم بالای واردات ایمپلنت دندانی و عدم كیفیت كافی مدلهای بومی، درصدد بر آمدیم كه یك مدل ایده ال طراحی نماییم تا در آینده به ساخت این مدل و توسعه تولید داخلی آن پرداخته شود.
وی ادامه داد: برای انجام این پروژه علاوه بر یك مدل موجود در بازار، دو طرح پیشنهادی برای پروژه های ایمپلنت طراحی و مدل سازی كردیم كه با مقایسه این سه مدل توسط دو روش یعنی “شبیه سازی نرم افزاری” و “تست های آزمایشگاهی”، یك مدل بعنوان مدل بهینه ارائه شد.
این محقق افزود: در بخش نرم افزاری از روش تحلیل اجزای محدود كه یك روش معتبر مهندسی است، استفاده شد و برای تست عملی هم از روش فوتوالاستیسیته بهره بردیم.
وی با اشاره به اینكه با این روش نتایج توزیع تنش حاصل از دو مدل با هم مقایسه شد تا مدل برتر مشخص شود، اظهار نمود: همینطور با كمك نرم افزار، ابعاد هندسی بهینه برای ایمپلنت برگزیده به صورت دقیق محاسبه شد.
گرامی زاده تصریح كرد: در بخش نرم افزاری این تحقیق هم ساخت مدل سه بعدی ایمپلنت ها و انجام یك مدل سازی دقیق و نزدیك به واقعیت نیاز به دقت و مهارت بالایی داشت و انجام تحلیل های خستگی به علت حجم زیاد محاسبات بسیار زمان گیر بود؛ در بخش آزمایشگاهی، ساخت مدلها چالش اصلی بود كه باید با دقت بسیار بالایی ساخته می شد.
به قول وی، مرحله بعدی این طرح می تواند ساخت مدل انتخاب شده به صورت انبوه و مناسب بازار باشد.
مجری طرح، معرفی دو مدل جدید برای طرح رزوه های ایمپلنت را از خصوصیت های این طرح نام برد و خاطرنشان كرد: در این مدل سازی تلاش شد علاوه بر تحلیل استاتیكی از تحلیل خستگی هم استفاده گردد تا عملكرد ایمپلنت ها در بلند مدت مورد توجه قرار گیرد.
وی افزود: همینطور آنالیز حساسیت و بهینه سازی كمك كرده است كه ابعاد هندسی ایمپلنت مورد نظر به صورت بهینه محاسبه شود. آزمایش عملی هم به تایید كار نرم افزاری پرداخته است.
بر مبنای اعلام روابط عمومی دانشگاه امیركبیر، این پروژه با راهنمایی دكتر حمیدرضا كاتوزیان عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی امیركبیر و دكتر مهدی كدخدازاده عضو هیات علمی دانشكده دندانپزشكی دانشگاه شهید بهشتی انجام گرفته است.