آنی غذا: محققانی که روی تأثیر چای مطالعه کردند دریافتند که نوشیدن روزانه چهار فنجان یا بیشتر چای سیاه، سبز یا اولانگ با کاهش ۱۷ درصدی خطر مبتلاشدن به دیابت نوع ۲ در طول یک دهه مرتبط می باشد.
به گزارش آنی غذا به نقل از مهر به نقل از هلث دی نیوز، «ژیائینگ لی»، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه علم و صنعت ووهان چین، اظهار داشت: «نتایج ما هیجان انگیز است، چونکه نشان داده است که افراد می توانند کاری به آسانی نوشیدن چهار فنجان چای در روز برای کاهش احتمال ابتلاء به دیابت نوع ۲ انجام دهند.»
تیم تحقیق در این مطالعه متاآنالیز ۱۹ مطالعه را انجام داد که شامل بیشتر از ۱ میلیون بزرگسال از هشت کشور بود.
ابتدا، آنها نزدیک به ۵۲۰۰ بزرگسال بدون سابقه دیابت نوع ۲ و میانگین سنی ۴۲ سال را مورد مطالعه قرار دادند که در سال ۱۹۹۷ بکار گرفته شدند و تا سال ۲۰۰۹ دنبال شدند.
شرکت کنندگان به پرسشنامه هایی در مورد تعداد دفعات غذا و نوشیدنی پاسخ دادند و اطلاعاتی در مورد عوامل سبک زندگی مانند ورزش منظم، مصرف سیگار و الکل عرضه کردند. حدود ۴۶ درصد از شرکت کنندگان نوشیدن چای را گزارش کردند. حدود ۱۰ درصد (۵۲۲ نفر) تا آخر مطالعه به دیابت نوع ۲ مبتلا شدند.
سپس تیم تحقیق یک بررسی سیستماتیک از تمام مطالعاتی که نوشیدن چای و خطر ابتلاء به دیابت نوع ۲ در بزرگسالان را تا سپتامبر ۲۰۲۱ بررسی نموده بودند، انجام داد.
این تیم به بررسی سه نوع چای و دفعات مصرف همچون کمتر از یک فنجان در روز، یک تا سه فنجان در روز، و چهار یا بیشتر فنجان در روز، پرداختند.
این بار، محققان دریافتند که مصرف هر فنجان چای، خطر ابتلاء به دیابت نوع ۲ را ۱ درصد می کاهد. در مقایسه با افرادی که چای نمی نوشیدند، بزرگسالانی که روزانه یک تا سه فنجان چای می نوشیدند، خطر ابتلاء به این بیماری تا ۴ درصد کاهش می یافت. کسانی که حداقل چهار فنجان در روز چای می نوشیدند، خطر ابتلای شأن به این بیماری تا ۱۷ درصد کاسته می شود.
لی اعلام نمود: «در حالی که برای تعیین دوز و مکانیسم دقیق این مشاهدات باید تحقیقات بیشتری صورت گیرد، یافته های ما نشان داده است که نوشیدن چای در کاهش خطر ابتلاء به دیابت نوع ۲ مفید می باشد، اما فقط در دوزهای بالا (حداقل ۴ فنجان در روز).»
وی اضافه کرد: «این امکان وجود دارد که اجزای خاصی در چای، مانند پلی فنول ها، سطح گلوکز خون را کاهش دهند، اما امکان دارد مقدار کافی از این ترکیبات زیست فعال برای مؤثر بودن مورد نیاز باشد.»
