به گزارش آنی غذا خراسان رضوی نتایج تحقیقات جدید نشان داده است که ارتباط بین مغز و اندام های داخلی ما با چگونگی احساس ما در مورد ظاهرمان مرتبط می باشد.
به نقل از مدیکال اکسپرس، این تحقیق نخستین موردی است که ارتباط بین تصویر بدن و پردازش سیگنال های داخلی مغز که به صورت ناخودآگاه اتفاق می افتد را مورد بررسی قرار داده و آنرا شناسایی کرده است.
این تحقیق که توسط گروهی از روان شناسان و متخصصان مغز و اعصاب دانشگاه آنگلیا روسکین (ARU) انگلستان انجام شد، نشان داد بزرگسالانی که مغز آنان در تشخیص این پیام های داخلی کارآمدی کمتری دارد، احتمال بیشتری دارد که تَن شَرمی و مشغله وزن را تجربه کنند.
این تحقیق می تواند نتایج درمانی برای افرادی داشته باشد که از شرایطی رنج می برند که تصویر بدنی نقش مهمی در سلامت آنان دارد. بعنوان مثال، سیگنال های ناخودآگاه می توانند آگاه شوند. البته تحقیقات بیشتری می تواند در کلینیک صورت گیرد و امکان دارد پاسخ مغز به سیگنال های روده نشان دهنده استعداد به اختلالات خوردن باشد.
شرکت کنندگان در تحقیق، گروهی از بزرگسالان بریتانیایی سالم بودند که ابتدا در چهار ارزیابی تصویر بدنی شرکت کردند تا احساس آنان را در مورد قدردانی از بدن، قدردانی از عملکرد بدن، تَن شَرمی و مشغله وزن اندازه گیری کنند.
سپس محققان سیگنال های داخلی شرکت کنندگان را اندازه گیری کردند. بعضی از پیام های قلب و روده در سطح ناخودآگاه پردازش می شوند و سیستم عصبی این سیگنال ها را تفسیر می کند تا اطلاعات دائمی جدید در مورد وضعیت داخلی بدن به مغز عرضه شود. قدرت ارتباط بین روده و مغز با ثبت فعالیت الکتریکی هر دو منطقه به صورت همزمان اندازه گیری شد. محققان همینطور پاسخ مغز به ضربان قلب را اندازه گیری کردند. آنان دریافتند که پاسخ های ضعیف تر مغز به روده و قلب هر دو به صورت معناداری با سطوح بیشتری از تَن شَرمی و مشغله وزن در میان شرکت کنندگان مرتبط می باشد.

محقق ارشد، دکتر جین آسپل، دانشیار علوم اعصاب شناختی در دانشگاه آنگلیا روسکین (ARU) می گوید: ما بدن خویش را از داخل و خارج تجربه می نماییم، ما می توانیم از چگونگی ظاهر پوست و اندام خود، از احساس گرسنگی یا شدت ضربان قلب در حین ورزش آگاه باشیم. مغز همینطور پیوسته سیگنال های داخلی را که ما از آنها آگاه نیستیم، پردازش می کند.
ما دریافتیم که وقتی مغز به این سیگنال های ضمنی از داخل بدن کمتر پاسخ می دهد، احتمال بیشتری دارد که افراد در مورد ظاهر بیرونی بدن خود نظر منفی داشته باشند. امکان دارد زمانی که مغز ارتباط ضعیف تری با داخل بدن داشته باشد، مغز بیشتر بر بدن خارجی تاکید کند ازاین رو ظاهر برای خود ارزیابی بسیار مهمتر می شود.
دکتر جنیفر تاد، محقق ارشد، محقق پسادکتری در دانشگاه آنگلیا راسکین بیان می کند: نتایج تحقیقات ما می تواند پیامدهایی برای کسانی داشته باشد که تصویر بدنی منفی دارند و می تواند تأثیر جدی بر زندگی افراد داشته باشد.
اندازه گیری سیگنال روده و قلب در تحقیق ما به صورت بالقوه می تواند بعنوان یک نشانگر زیستی عمل کند تا به شناسایی یا حتی پیشبینی تصویر بدنی منفی و شرایط در رابطه با آن مانند اختلالات خوردن کمک نماید. علاوه بر این، با آموزش افراد برای آگاهی بیشتر از احساسات درونی، امکان دارد بتوان این سیگنال های ناخودآگاه را تقویت کرد.
ما باید بفهمیم که چرا بعضی از مغزها در تشخیص این سیگنال های داخلی بهتر از بقیه هستند. ما انتظار داریم که این امر تا حدی به علت تفاوت در ارتباطات عصبی-تشریحی بین مغز و اندام های داخلی باشد و این مورد تحقیقات آینده خواهد بود.
در همین حال، دکتر جین آسپل در یک سخنرانی در جشنواره علم بریتانیا ۲۰۲۱، در ۷ تا ۱۱ سپتامبر در مجله علمی علوم بریتانیا در دانشگاه آنگلیا راسکین، درباره تحقیقات خود در مورد بدن و احساس خود صحبت خواهد نمود. این سخنرانی تحقیق درباره تجربیات خارج از بدن (OBE) را بررسی می کند و وی مطالعات موردی از بیماران عصبی را به اشتراک می گذارد.
دکتر آسپل در مورد آنچه در طول تجربیات خارج از بدن در مغز اتفاق می افتد، تحقیق و شواهدی را عرضه می کند که نشان داده است این موارد ناشی از عملکرد غیر طبیعی در بخش هایی از مغز است که سیگنال های بدن ما را پردازش و ترکیب می کند. این تحقیق بر روی بیماران عصبی توضیح می دهد که چگونه مغز سالم تجربه از خویش را بوجود می آورد و وقتی این ساختار موقتاً «اشتباه» می شود، چه اتفاقی می افتد.
یافته های این تحقیق در مجله Cortex انتشار یافته است.