خراسان رضوی صدمه های مغزی ورزشکاران ازجمله ضربه های مغزی مزمن و تأثیر طولانی مدت آنها بر توانایی های شناختی بحث داغ این روزها در ورزش های حرفه ای و دانشگاهی است. امکان دارد بدیهی به نظر برسد که ورزشکاران مرد که به سختی در برخی از ورزش های تماسی با برخوردهای شدید شرکت می کنند، گرفتار بدترین صدمه های سر هم شوند اما در حقیقت، تعداد فزاینده ای از مطالعات، میزان بالاتر قابل توجهی از ضربه مغزی را در بین زنان ورزشکار نشان می دهند.
به نقل از استادی، گروهی از متخصصان مغز و اعصاب دانشگاه کلمبیا ایالات متحده، میزان ضربه مغزی را که مردان و زنان در برنامه های مختلف ورزشی دانشکده ها بین سالهای ۲۰۰۰ و ۲۰۱۴ متحمل شده اند را مقایسه کردند.
شایان ذکر است، مطالعه مقدماتی بر ورزشکاران متمرکز بود نه فقط بر ورزش های مشابه مانند فوتبال و بسکتبال، چون در فوتبال، مردان به وضوح غالب هستند.
نتایج نشان داد که میزان ضربه مغزی در زنان ۵۰ درصد بیشتر از مردان است و این صدمه ها در زنان ۲۳ درصد و در مردان فقط ۱۴ درصد گزارش شده است.
دکتر جان نوبل، رئیس گروه تحقیقاتی دانشگاه کلمبیا در آکادمی عصب شناسی آمریکا اظهار داشت: «مشخص نیست که چرا زنان در معرض خطر بیشتری برای ضربه مغزی در ارتباط با ورزش قرار دارند و یافته های این مطالعه احتیاج به تحقیقات بیشتر در مورد تفاوت جنسیت در ضربه مغزی را نشان داده است.»
در حقیقت مطالعات در این مورد بیشتر از یک دهه در حال انجام می باشد. در سال ۲۰۰۳ محققان داده های در ارتباط با اختلافات جنسیتی ضربه مغزی را با استفاده از سیستم نظارت بر صدمه انجمن ملی ورزش های جمعی سالهای تحصیلی ۱۹۹۷ تا ۲۰۰۰ موردبررسی قراردادند و دریافتند که ۹.۵ درصد از زنان در مقایسه با ۶.۲ درصد از مردان در ورزش های مختلف ازجمله فوتبال، لاکراس، بسکتبال، سافت بال، بیس بال و ژیمناستیک گرفتار ضربه مغزی می شوند.
نتایج مطالعه دیگر در سال ۲۰۰۷ با استفاده از همان پایگاه داده نشان داد که بازیکنان سافت بال زن نسبت به بازیکنان مرد بیس بال ضربه مغزی بیشتری را تجربه می کنند و در بین تمام ورزش ها، بازیکنان زن هاکی روی یخ بالاترین میزان صدمه مغزی حتی بالاتر از فوتبالیست های مرد را به خود اختصاص دادند.
نتیجه نهایی مطالعات منتشرشده در مورد این مساله که برخی از آنها توسط بنیاد ورزش زنان جمع آوری شده است شکاف جنسیتی گسترده در صدمه های ناشی از ضربه مغزی ورزشی را بیان می کند.
با گذشت زمان، به نظر می آید محققان به توضیح این پدیده نزدیک تر نشدند و علت آن می تواند به علت اختلافات آناتومیکی (توده سر کوچک تر و عضلات گردن ضعیف تر زنان) یا تفاوت های فرهنگی باشد (که مردان سخت تر هستند). علت دقیق آن هرچه باشد، توافق عمومی در این مورد وجود دارد و مدت هاست که رسیدگی به میزان صدمه مغزی در بین ورزشکاران زن و زمان تدوین استراتژی های خاص پیشگیری و درمان در جنسیت خاص فرارسیده است.
نتایج این تحقیقات در شصت و نهمین نشست سالانه AAN در بوستون عرضه شد.

منبع: آنی غذا