به گزارش آنی غذا، شواهد بیشتر نشان داده است شیرین کننده مصنوعی رایج اریتریتول امکان دارد برای قلب مصرف کنندگان خطراتی ایجاد نماید.
به گزارش آنی غذا به نقل از مهر به نقل از مدیسن نت، مطالعه جدید که شامل ۲۰ داوطلب بالغ سالم بود، نشان داد در نوشابه یا مافین شیرین شده با اریتریتول، این شیرین کننده با افزایش فعالیت پلاکت های خون مرتبط می باشد که می تواند احتمال لخته شدن را افزایش دهد.
تیمی به سرپرستی دکتر «استنلی کازن»، رئیس علوم قلب و عروق و متابولیک در مؤسسه تحقیقاتی لرنر کلینیک کلیولند، خاطرنشان کردند که چنین تأثیری با قند مشاهده نشد.
کازن در بیانیه خبری کلینیک توضیح داد: «بسیاری از جوامع حرفه ای و پزشکان به صورت معمول سفارش می کنند که افراد در معرض خطر قلبی عروقی بالا مانند کسانی که چاقی، دیابت یا سندرم متابولیک دارند، از غذاهایی که حاوی جایگزین های قند هستند به جای قند استفاده نمایند.»
کازن اظهار داشت: «با این حال، یافته های ما بر اهمیت مطالعات بالینی طولانی مدت بیشتر برای ارزیابی ایمنی قلبی عروقی اریتریتول و سایر جایگزین های قند تاکید می کند.»
در مطالعه قبلی همین تیم روی تقریبا ۱۲۰۰ نفر مشخص شد اشخاصی که مقادیر زیادی اریتریتول در خون خود داشتند در مقایسه با اشخاصی که کمترین مقدار را داشتند تا دو برابر بیشتر در معرض خطر حمله قلبی یا سکته بودند.
در آن زمان، یک بررسی آزمایشگاهی نشان داده بود که اریتریتول با تحریک پلاکت های تشکیل دهنده لخته خون، این اثر مضر را روی قلب بوجود می آورد.
اریتریتول حدود ۷۰ درصد شیرینی قند را داراست و از راه تخمیر ذرت به شکل تجاری تولید می شود. به قول کازن، این ماده در خیلی از غذاهای کتو و غذاهای بدون قند یافت می شود و جز بعضی از محصولات شیرین کننده است.
در مطالعه جدید، به ۲۰ داوطلب سالم دوز اریتریتول معادل دوز موجود در کلوچه یا قوطی نوشابه رژیمی داده شد.
محققان دریافتند که فورا بعد از آن، سطح اریتریتول در خون ۱۰۰۰ برابر شد و این با افزایش شدید تشکیل لخته خون در بین داوطلبان همراه بود.
محققان دریافتند یک وعده استاندارد غذا یا نوشیدنی شیرین شده با اریتریتول امکان دارد بشدت اثر مستقیم تشکیل لخته را تحریک کند.
اریتریتول توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده بعنوان “کاملاً ایمن” طبقه بندی می شود. طبق گفته گروه کازن، اریتریتول یک الکل قندی است که به صورت طبیعی در میوه ها و سبزیجات یافت می شود و یک محصول جانبی متابولیسم گلوکز در بافت انسان است، باآنکه در مقادیر کم وجود دارد.
