آنی غذا: خراسان رضوی اضطراب دیابت می تواند خطر مشکلات سلامت روان را در بین جوانان مبتلا به دیابت نوع یک افزایش دهد.
نتایج تحقیق گروه تحقیقاتی در بریتانیا و جمهوری چک نشان داد کودکانی که مبتلا به دیابت نوع یک تشخیص داده می شوند بطور قابل توجهی در معرض خطر مبتلاشدن به برخی از مسائل بهداشت روانی ازجمله اختلالات خلقی و اضطراب هستند. این یافته ها نیاز فوری به نظارت و پشتیبانی از سلامت روانی جوانان مبتلا به دیابت نوع یک را برجسته می کند.
برمبنای اطلاعات موسسه خیریه بنیاد تحقیقات دیابت نوجوانان، ۸.۷ میلیون نفر در سراسر دنیا، ازجمله بیش از ۴۰۰ هزار نفر در بریتانیا، با دیابت نوع یک زندگی می کنند. دیابت، بیماری مزمن و تهدیدکننده زندگی است که اغلب در دوران کودکی تشخیص داده می شود و تأثیر مادام العمر دارد.
کودکان مبتلا به دیابت نوع یک سطوح بالاتری از پریشانی دارند، رفتارهای مشکل دار بیشتری از خود نشان می دهند و کیفیت زندگی پایین تری را نسبت به همسالان خود گزارش می دهند، و والدین کودکان مبتلا به دیابت نوع یک سطوح بالایی از پریشانی و اختلال خانواده را ثبت می کنند.
هم اکنون، افراد مبتلا به دیابت نوع یک به آزمایش خون در نوک انگشت و تزریق انسولین متکی هستند، برای اینکه پانکراس آنان دیگر انسولین تولید نمی کند، بااینکه پیشرفت های اخیر در فناوری پانکراس مصنوعی به تغییر این مراقبت کمک می نماید.
نتایج تحقیقات قبلی ارتباط بالقوه ای بین دیابت نوع یک در دوران کودکی و برخی از اختلالات سلامت روان در بزرگسالی را نشان داده اند. با این وجود، روشن نیست که آیا این ارتباط را می توان به بهترین نحو با تأثیرات زندگی با این بیماری و درمان آن توضیح داد یا این که مکانیسم های بیولوژیکی مشترک و اساسی دارد، برای مثال، تأثیر سطوح ناپایدار قند خون بر رشد مغز نوجوانان، ممکنست دخیل باشد.
جهت کمک به پاسخ به این سؤال، تعدادی از پژوهشگران به داده های بیش از ۴۵۰۰ کودک مبتلا به دیابت نوع یک در ثبت ملی در جمهوری چک و تحقیقات دی ان ای در مقیاس بزرگ اروپایی روی آوردند.
پژوهشگران از داده های ثبت ملی، دریافتند کودکان مبتلا به دیابت نوع یک، در مقایسه با کودکان بدون این بیماری، بیش از ۲ برابر بیشتر در معرض مبتلاشدن به اختلال خلقی بودند و بیش از ۵۰ درصد بیشتر احتمال داشت که به اختلال اضطراب مبتلا شوند. آنان همین طور بیش از چهار برابر بیشتر در معرض مبتلاشدن به سندرم های رفتاری ازجمله اختلالات خوردن و خوابیدن بودند.
برعکس، کودکان مبتلا به دیابت نوع یک در معرض خطر بسیار کمتری، حدود نیمی از این خطر در مقایسه با همسالان خود، برای مبتلاشدن به اختلالات روان پریشی مانند اسکیزوفرنی بودند.
یافته های مشاهده ای با نتایج ۲ پژوهش ثبت ملی دیگر در سوئد و دانمارک مطابقت دارد. ابتدا، تحقیق سوئدی، افراد مبتلا به دیابت نوع یک را پیش از ۱۸ سالگی از نظر جنسیت، سال و کشور محل تولد با افراد بدون سابقه بیماری دیابت نوع یک مطابقت داد و نشان داد بعد از مطابقت برای طیفی از عوامل مخدوش کننده بالقوه، خطر مبتلاشدن به اختلالات خلقی، اضطراب، خوردن و مصرف مواد افزایش پیدا کرده است.
دوم، تحقیق دانمارکی کودکانی را که پیش از ۱۸ سالگی مبتلا به دیابت نوع یک تشخیص داده شده بودند با همتایان بدون سابقه دیابت نوع یک در جنسیت و تاریخ تولد مطابقت و نشان داد که خطر مبتلاشدن به اختلالات خلقی، اضطراب و خوردن در پسران و دختران افزایش پیدا کرده است.
پژوهشگران اظهار کردند: نتایج به احتمال زیاد برای کشورهای دیگر نیز کاربرد خواهد داشت.

این گروه از یک روش آماری به نام تصادفی سازی مندلی جهت بررسی پیوندهای علّی بین دیابت نوع یک و اختلالات روان پزشکی مختلف استفاده کردند، اما شواهد کمی در پشتیبانی از مکانیسم بیولوژیکی اساسی یافتند.
توماش فورمانک، دانشجوی دکتری دانشگاه کمبریج انگلستان و مؤسسه ملی سلامت روان، کلکانی، جمهوری چک اظهار داشت: بااینکه ما متوجه افزایش نگران کننده خطر مشکلات سلامت روان در بین افراد مبتلا به دیابت نوع یک شدیم، تحقیق ما و یافته های دیگران پیش از آن، نشان داده است که بعید است این شرایط، نتیجه مکانیسم های بیولوژیکی رایج باشد. این امر بر اهمیت پیشگیری و توجه مداوم به نیازهای بهداشت روانی کودکان و جوانان مبتلا به دیابت نوع یک تاکید می کند.
پژوهشگران می گویند؛ مشکلات سلامت روان در سنین بالاتر ممکنست نتیجه این باشد که کودکان مبتلا به دیابت نوع یک مجبور به ایجاد تغییرات قابل توجهی در زندگی خود با تمرکز مداوم بر کنترل میزان مصرف غذا و نیاز به بررسی سطوح قند خون و تزریق انسولین می شوند. این امر اغلب موجب می شود که کودکان احساس طرد شدن از رویدادهای اجتماعی و رفتار متمایز از طرف همسالان، معلمان و حتی اعضای خانواده کنند.
با این وجود، ارتباط بیولوژیکی بین دیابت نوع یک در دوران کودکی و اختلالات روان پزشکی نیز امکان دارد. مغز در دوران کودکی و نوجوانی دستخوش تغییرات پویایی می شود که برای رشد سالم به تحویل مداوم گلوکز نیاز دارد. دیابت نوع یک با شروع دوران کودکی از نظر طولی با تغییرات مداوم در حجم منطقه ای و حجم کلی مغز و شناخت مرتبط می باشد و تا حدودی با رخدادهای هیپوگلیسمی و هیپرگلیسمی توضیح داده می شود. با عنایت به این که بیشتر اختلالات روان پزشکی در اواخر نوجوانی به اوج خود می رسند، کنترل ناپایدار قند خون در طول دوره حیاتی رشد عصبی می تواند منجر به نتایج گسترده ای بر خطر روان پزشکی شود.
دکتر بنجامین پری از دپارتمان روانپزشکی دانشگاه کمبریج ابراز کرد ما می دانیم که افراد مبتلا به دیابت نوع یک می توانند «اضطراب دیابت» را تجربه کنند. این شرایط می تواند شامل درماندگی شدید نسبت به قند خون و احساس انزوا باشد و می تواند منجر به فرسودگی روانی، ناامیدی و احساس عدم کنترل شود، پس جای تعجب نیست که آنان در معرض خطر وخامت مشکلات سلامت روانی قرار بگیرند که تا زندگی بزرگسالی ادامه خواهد یافت.
همین طور پروفسور پیتر جونز، از دپارتمان روان پزشکی دانشگاه کمبریج، افزود یافته های ما بر نیاز فوری به پشتیبانی از کودکان مبتلا به دیابت نوع یک، توجه به علایم مشکلات روانی و ارائه کمک بموقع و متخصص تاکید می کند. ممکنست بتوان به زودی به این کودکان کمک کرد، پیش از این که این مشکلات بطور کامل ریشه بدوانند.
یافته های این تحقیق در مجله Nature Mental Health انتشار یافته است.
منابع

https: //www.nature.com

https: //medicalxpress.com

https: //www.drugtopics.com

منبع: آنی غذا