به گزارش آنی غذا خراسان رضوی هم بیماری های قلبی عروقی و هم قطع عضو اندام تحتانی با خطر زیاد مرگ و میر بیماران مبتلا به دیابت نوع یک مرتبط می باشد.

به گزارش مدیکال دیالوگز، یک تحقیق جدید ادعا می کند بیماری قلبی عروقی(CVD) و قطع عضو اندام تحتانی(LLA) بار مشابه و سنگینی به افراد مبتلا به دیابت نوع یک(T۱D) طولانی مدت تحمیل می کند. هر یک از این بیماریها به تنهایی خطر مرگ به هر علتی را با یک اثر افزایشی تا ۲ برابر می افزاید. در واقع هم بیماری قلبی عروقی و هم قطع عضو اندام تحتانی با خطر زیاد مرگ و میر به میزان پنج برابر بیشتر از عدم وجود این شرایط، مرتبط می باشد.

کامل محمدی، استاد دانشکده پزشکی دانشگاه بوردو فرانسه، اظهار داشت: یافته های ما توجه دقیق بیماران مبتلا به دیابت نوع یک و قطع عضو اندام تحتانی را به درمان، پیشگیری و کنترل عوامل خطرزا جلب می کند؛ همانطور که به صورت معمول به افراد دیابتی مبتلا به بیماری قلبی عروقی سفارش می شود.

بیماری های قلبی عروقی و قطع عضو بدون ضربه اندام تحتانی هر کدام منجر به کاهش امید به زندگی در بیماران دیابت نوع یک می شود اما بار تشخیصی بین این شرایط شناخته شده نیست. باتوجه به این مساله دکتر محمدی و گروه تحقیقاتی وی اثرات بیماری قلبی عروقی و قطع عضو اندام تحتانی را بر خطر مرگ و میر در بیماران مبتلا به دیابت نوع یک مقایسه کردند.

برای این منظور آنان از داده های ترکیبی مطالعات گروههای آینده نگر استفاده کردند. داده ها به چهار گروه دسته بندی شد؛ گروه اول عدم وجود بیماری قلبی عروقی(انفارکتوس میوکارد و یا سکته) و قطع عضو اندام تحتانی، گروه دوم سابقه بیماری قلبی عروقی به تنهایی بدون قطع عضو اندام تحتانی، گروه سوم فقط وجود قطع عضو اندام تحتانی بدون بیماری قلبی عروقی و گروه چهارم وجود هر ۲ شرایط در ابتدا(بیماری قلبی عروقی و قطع عضو اندام تحتانی).

بیماران با سابقه اولیه بیماری شریان محیطی از گروههای اول و دوم حذف شدند. هر مرگی که حین پیگیری صرف نظر از علت آن رخ می داد، نقطه پایانی تحقیق بود.

محققان یافته های زیر را گزارش کردند:

در بین ۱۱۶۹ شرکت کننده(۵۵ مرد، سن ۱۳±۴۰ سال، طول مدت دیابت ۱۱±۲۳ سال)، به ترتیب بیماری قلبی عروقی ۴.۲ درصد، قطع عضو اندام تحتانی ۵.۳ درصد و یا هر ۲ شرایط ۱.۷ درصد در افراد در ابتدا وجود داشت.

مرگ به هر علتی در ۲۶ درصد از شرکت کنندگان در طول پیگیری ۱۷ ساله رخ داد که مطابق با ۱۸ هزار و ۴۲۶ نفر در سال و میزان شیوع آن از هر ۱۰۰۰ نفر ۱۶ نفر در سال است.

خطر مرگ در افراد با سابقه اولیه بیماری قلبی عروقی(نسبت خطر تعدیل شده ۲.۰۰) یا قطع عضو اندام تحتانی(۲.۲۶) در مقایسه با افراد بدون بیماری با اثر افزایشی در افراد با هر ۲ بیماری بالا رفته است(۵.۳۲).

هیچ خطر افزایشی مرگ در افراد مبتلا به بیماری قلبی عروقی در مقابل قطع عضو اندام تحتانی(۰.۸۷) مشاهده نشد.

در مقایسه با افراد بدون بیماری، بیماری قلبی عروقی و قطع عضو اندام تحتانی به صورت مشابه با کاهش امید به زندگی در طول پیگیری مرتبط بودندکه به ترتیب ۲.۷۹ و ۳.۳۸ سال بود.

شرایط ترکیبی ۷.۰۴ سال کمتر امید به زندگی را نشان میدهد.

محققان نتیجه گرفتند بیماری قلبی عروقی و قطع عضو اندام تحتانی بار مشابهی را در مورد مرگ و میر در بیماران دیابتی نوع یک ایجاد می کنند.

یافته ها توجه دقیق افراد مبتلا به دیابت نوع یک و قطع عضو اندام تحتانی را به کنترل عوامل خطرزا، درمان ها و پیشگیری جلب می کند، همانطور که به صورت معمول به افراد مبتلا به بیماری قلبی عروقی هم سفارش می شود.

یافته های این تحقیق در مجله Cardiovascular Diabetology انتشار یافته است.