به گزارش آنی غذا تحقیقات اخیر نشان داده است که سلنیوم دارای خواص ضد پیری است و حتی امکان دارد در مقابل بیماری های در رابطه با سن محافظت کند.

به گزارش آنی غذا به نقل از مهر به نقل از مدیکال نیوز، اغلب سلنیوم دریافتی ما از رژیم غذایی در بافت عضلانی ذخیره می شود، هرچند تیروئید عضو دارای بالاترین میزان از این ماده معدنی است.
سلنیوم جز مهمی از آنزیم ها و پروتئین ها است که بعنوان سلنوپروتئین شناخته می شوند و نقش کلیدی در تولیدمثل، متابولیسم هورمون تیروئید و سنتز DNA دارد.
سلنوپروتئین ها هم بعنوان آنتی اکسیدان های قدرتمند عمل می کنند که به محافظت در مقابل ذرات صدمه دیده در بدن به نام رادیکال های آزاد کمک می نماید.
رادیکال های آزاد اتم های ناپایداری هستند که به صورت طبیعی در بدن تولید می شوند. آنها سبب صدمه به غشاهای سلولی و DNA می شوند. در طول زمان، این روند می تواند منجر به التهاب، پیری زودرس پوست و ابتلاء به بیماری های در رابطه با سن شود.
پیری بیولوژیکی یک فرایند پیچیده است که شامل صدمه مولکولی، عدم تعادل متابولیک، تغییرات سیستم ایمنی و افزایش حساسیت به عوامل استرس زا و بیماری های زیست محیطی است.
بر اساس یک بررسی در سال ۲۰۱۸، سلنیوم می تواند با پیری مبارزه کند و از مسائل در ارتباط با سلامت در رابطه با سن، مانند تومور، بیماری قلبی عروقی و اختلالات روانپزشکی پیشگیری کند. برخی از محققان همینطور معتقدند که سلنیوم می تواند التهاب مزمن را کم کند، که ارتباط نزدیکی با پیری دارد.
کارشناسان همینطور معتقدند که سلنیوم پوست را در مقابل استرس اکسایشی ماورا بنفش (UV) محافظت می کند که امکان دارد به صورت بالقوه با پیری پوست به علت قرار گرفتن در معرض UV مقابله نماید.
علاوه بر این، یک مطالعه جدیدتر در سال ۲۰۲۰ نشان داد که افزایش مصرف سلنیوم در رژیم غذایی با تلومرهای طولانی تر همراه می باشد. این مطالعه نشان داد که به ازای هر ۲۰ میکروگرم افزایش در سلنیوم رژیم غذایی، طول تلومر در شرکت کنندگان در سن ۴۵ سالگی ۰.۴۲ درصد بیشتر بود.
تلومرها، کلاهک های محافظ واقع در انتهای کروموزوم ها هستند. برخی از کارشناسان طول تلومر را بعنوان یک نشانگر زیستی پیری می دانند.
محققان همینطور معتقدند که میزان بالاتر سلنیوم با طول عمر همراه می باشد. مرگ و میر بزرگسالان مسن با میزان پایین سلنیوم به صورت قابل توجهی بیشتر از سالمندان با میزان بالایی از سلنیوم است.
با این حال، توجه داشته باشید که نتایج هنوز هم متضاد و تحقیقات بیشتری در مورد مبحث مورد نیاز است.
گروه های خاصی در معرض خطر کمبود سلنیوم هستند، از جمله:
• افراد مبتلا به اچ آی وی.
• افراد مبتلا به نارسایی کلیه که احتیاج به همودیالیز دارند.
• افرادی که در مناطق کم سلنیوم زندگی می کنند، همچون بعضی از کشورهای اروپایی، روسیه و چین.
خطر بیشتر برای افرادی است که از رژیم گیاهخواری پیروی می کنند.
کمبود سلنیوم می تواند توانایی سلول ها را برای رشد و تقسیم سلول ها تضعیف کند، که در نتیجه روند پیری را تسریع می کند. همینطور می تواند منجر به تأخیر در بهبود زخم، ابتلاء به آب مروارید و رنگ پریدگی شود.
بهترین منابع حاوی سلنیوم عبارتند از برنج قهوه ای، جو دوسر، موز، اسفناج، قارج، مارچوبه، کلم پیچ، کلم بروکلی، سیر، عدس، لوبیا، بادام هندی، تخم آفتابگردان، کنجد، گوشت گوساله، مرغ و بوقلمون، ماهی، تخم مرغ، شیر و ماست.